Zakonnik, kapłan, misjonarz, urodzony 20 grudnia 1676 r. w Porto Maurizio, Włochy. Zmarł 26 listopada 1751 r. w Rzymie. Patron misjonarzy ludowych. Papież Pius XI w 1923 r. ogłosił patronem misjonarzy ludowych świętego, którego ledwie znamy: to Leonard z Porto Maurizio, nazywany już za życia ,,apostołem Włoch”. Urodził się w 1676 r. w Porto Maurizio koło Genui. Przez prawie 50 lat kapłan ten rozwijał działalność misyjną w środkowych i północnych Włoszech, podejmował długie i wyczerpujące podróże i codziennie głosił kazania wszędzie tam, gdzie zgromadziło się wokół niego choćby kilka osób. Posługiwał się językiem ludowym, mówił w sposób zrozumiały dla każdego, za pomocą prostych słów głosił przesłanie Boże. Leonard, który w 1697 r. wstąpił w Rzymie do ,,Riformella” (reformowana gałąź zakonu franciszkanów), był jednym z największych propagatorów czci Matki Bożej oraz nabożeństwa Drogi Krzyżowej; zbudował we Włoszech prawie 600 Dróg Krzyżowych.
Leonard studiował początkowo filozofię i medycynę. Ten kaznodzieja, kochany zwłaszcza przez prostych ludzi, zmarł w Rzymie 26 listopada 1751 r. w wieku 75 lat. Jego beatyfikacja odbyła się w 1796 r., papież Pius IX zaliczył zaś ,,apostoła Włoch” do grona świętych 29 czerwca 1867 r. Zwłoki Leonarda są przechowywane w szklanej trumnie pod głównym ołtarzem klasztornego kościoła św. Bonawentury na Palatynie w Rzymie. W klasztorze tym, w Leonard z Porto Maurizio jest przedstawiany zwykle z trupią głową
i krucyfiksem, często głosi kazanie lub udziela rozgrzeszenia. W rzymskim klasztorze św. Bonawentury na Palatynie jest przechowywana maska pośmiertna Leonarda, a w celi, w której zmarł – portret misjonarza ludowego, namalowany prawdopodobnie jeszcze za jego życia.
Aldona Tłusty
