Psalm (Ps 113, 1-2. 3-4. 5-6. 7-8 (R.: por. 8))

Ref. Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził

Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pańskie będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Od wschodu słońca do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
co ma siedzibę w górze,
co w dół spogląda *
na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.

Modląc się pewnego dnia brewiarzem zauważyłem psalm, który słyszymy również dzisiaj. Psalm ten o dziwo pojawia się w modlitwach przy ważnych wydarzeniach związanych z Jezusem: Narodzenie, Zesłanie Ducha Świętego, Uroczystość Chrystusa Króla. Rozważając słowa dzisiejszego psalmu widzę w nim dwa przesłania jakie mogę wdrożyć do swojego życia. Pierwsze wiąże mi się bardzo z Narodzeniem Jezusa, które pyta mnie, czy wielbię Zbawiciela i czy Jego imię czynię wyjątkowym i bliskim mojemu sercu. Drugie przesłanie to otucha mówiąca, że Bóg podnosi nędzarza i chce go posadzić wśród książąt swojego ludu. Bóg zesłał Ducha Świętego na Apostołów, abym mógł wsłuchiwać się w Boże Słowo, ale czy to czynię? Bóg ustanowił Chrystusa Królem Wszechświata, ale czy Jezus jest też królem mojego świata? Panie, Boże Mój, naucz mnie jak mam właściwie słuchać i wypełniać Słowo Boże w swoim życiu. Naucz mnie Jezu jak mam żyć Twoją nauką, abym mógł powiedzieć, że Ty jesteś moim królem na wieki wieków.

Dawid Jankowski